DSL مخفف Digital Subscriber Line ،است که یک فناوری برای استفاده از خطوط تلفن برای دسترسی سریع (یه خورده سریعتر از اینترنت های معمولی) به اینترنت است. این تکنولوژی مزایای زیادی دارد که پرداختن به همه آنها از حوصله این مقاله خارج است. تنها به دو جنبه پر طرفدار و معروف آن اشاره می کنیم. با استفاده از تکنولوژی DSL شما می توانید، با استفاده از یک خط تلفن، همزمان هم به اینترنت متصل باشید و هم به تماسهای تلفنی خود به طور مجزا بپردازید. بدین صورت که همزمان با اتصال به اینترنت به منزل دوستان و آشنایان زنگ بزنید و از سایتی که همزمان از طریق اینترنت می بینید آنها را مطلع سازید، حتی دوست دیگرتان که همزمان با این کارها به شما زنگ می زند را زیاد پشت خط منتظر نگذارید و با او هم صحبت کنید! اینها شد یک مزیت این تکنولوژی.
مزیت دوم آن این است که سرعت آن !کمی بیشتر! از سرعت اتصال اینترنت های معمولی است (حدود 27 تا 147 برابر سرعت اینترنت معمولی که حداقل آن را 56K فرض کنیم!). سرعت این فناوری بین 1.5 Mbps تا 8Mbps می باشد که تفاوت بین این دو عدد به میزان فاصله تا سرویس دهنده اینترنت و اشغال بودن خط تلفن بستگی دارد. حتما می پرسید چه طور امکان دارد؟ پس بگذارید براتون تخصصی تر توضیح دهم. اگر همین خطوط درپیت تلفن تهران خودمون را در نظر بگیریم به طور پیش فرض پهنای باندی معادل 247 کیلو هرتز برخوردار است. یک تماس تلفنی صوتی حداکثر حدود 4 کیلو هرتز از این باند را اشغال می کند. حال اگر بتوان با فیلتری این 4 کیلو هرتز کانال صوتی را از بقیه باند جدا کرد، آنوقت ما 243 کیلو هرتز باند آزاد خواهیم داشت، که می توان با این میزان پهنای باند، با سرعتی حداقل حدود 1536 K به اینترنت متصل شد که در صورت داشتن فاصله کمتر از 2 کیلومتر با ISP این سرعت به میزان 8192 K افزایش می یابد که در مقایسه با حداکثر سرعت اینترنت های معمولی 56 K اختلافی چشمگیر دیده می شود، تازه امکان آزاد بودن خط تلفن برای برقرای ارتباط تلفنی را هم به آن اضافه کنید. علت اختلاف سرعت خطوط DSL که ارتباط مستقیم با سرعت اینترنت دارد، تفاوت سیگنالهای صوتی با اطلاعات است.
در مراکز تلفنی دستگاههایی وجود دارد که برای تقویت کانالهای صوتی به کار می روند، ولی اطلاعات (DATA) نمی توانند از آنها عبور کنند. به همین دلیل است که هر چه مراکز سوئیچینگ مخابرات بین شما و ISP شما کمتر باشد، سرعت تبادل اطلاعات نیز بیشتر می شود، (حالا می بینی از فردا همه یکی یه متر دستشون دارن خیابون متر می کنن!) ولی باز با در نظر گرفتن این کاهش سرعت حداقل سرعت باز بین همان 1536 K تا 8192 K می باشد که 27 تا 147 برابر سرعت کنونی اینترنت (در تهران) می باشد. البته این رو هم بگم که هزینه استفاده از این فناوری در ایران به واسطه استفاده بسیار زیادی که توسط آن از اینترنت به عمل می آید، به طور سرسام آوری بالاست و برای استفاده های شخصی به صرفه نیست

به مناسبت سفر دکتر احمدی نژاد به استان مازندران



عکس ها و حواشی این سفر را تو وبلاگ دوم من (( به روایت تصویر )) ببینید.

امام خمینی (ره) : مرکر ایران آستان قدس است .
 
مرا عهدیـست با جانان که تا جان در بدن دارم
هـواداران کـویـش را چـو جـان خـویـشـتـن دارم

تعداد نهادهای تربیتی ما در زمان حاضر از گذشته بسی بیشتر است با این همه عده افرادی که تربیت می کنیم به نسبت کمتر است. این بدین معنا نیست که ما افراد بیشتری را تربیت کرده ایم. بلکه بدین معناست که چالش عمده زمان خود را در نیافته ایم، یعنی کسانی را تربیت نکرده ایم که از عقل پیروی کنند، معتدل باشند و بر هر بی بند و باری های خویش مهار زنند.
بنابراین در این دنیای پیچیده کنونی پرورش نیروی تفکر انسان ها در چگونگی به کار گیری از نیروی تعقل ضروری به نظر می رسد به همین دلیل امروز ما بیش از هر زمان دیگری نیاز به آموزش و پرورش عمیق را دریافته ایم.
آموزش و پرورش دیگر نمی تواند خود را در یادگیری طوطی وار محدود کند. لذا پرورش تفکر از اساسی ترین کار آموزش و پرورش است.
هر کجا تفکر جریان داشته باشد احتمال خطا نیز وجود دارد. اگر خطای دانش آموز جایز است، موقعیت باید طوری فراهم شود که او با اطمینان بداند که اختلاف نظرش با معلم اشکالی پیش نخواهد آورد و دانش آموز به طور کلی در کلاس احساس امنیت روانی کند. یک معلم متفکر از راه های بسیاری می تواند، دانش آموز را به سمت استفاده بهتر از تفکر، حرکت دهد. او از طریق خلاصه کردن صحیح درس به صورت کتبی و شفاهی می تواند ابزار مؤثری در جهت ارتقای جو فکری کلاس ایجاد نماید.
استعداد دانش آموز در دادن جواب"صحیح" دلیل بر این نیست که او هر آنچه را گفته می فهمد. معلمان باید متوجه باشند که اولین جواب دانش آموز نقطه ی آغاز جریانی است که در آن معلم و دانش آموز هر دو در تفهیم و تفهم و در نتیجه، تبادل نظر تشریک مساعی دارند.
در این موقع معلم نباید جریان را متوقف کند و به دانش آموز نمره بدهد. حقیقت این است که" جواب صحیح " نسبت به "جواب غلط " ارزش تربیتی بیشتری ندارد. آنچه معلم پس از شنیدن جواب انجام خواهد داد، جنبه تربیتی کار را تعیین می کند. هر سؤالی که وسیله ای برای طرح جواب بررسی پذیر تلقی شود منشأ تفکر است. به هر حال معلم می تواند با طرح سؤال های پی در پی در تفکر دانش آموزان تحولی ایجاد نماید و آنها را به لایه های بالاتر یادگیری سوق دهد و در آن صورت انگیزش آنها برای ادامه فعالیت افزایش می یابد. او می تواند با طرح سؤال منشأ تصمیم انتخاب و حرکت در فراگیر شود. در این حال شاگردان با ارائه جواب های گوناگون به معلم و تفکر نمودن در سؤال های او به پختگی می رسند و می توانند مسائل درسی را با یکدیگر تحلیل کنند و سپس به ترکیب نهایی بپردازند. به هر حال دانش آموز با تدبیر و تفکر در سؤال های مطرح شده به خود آگاهی رسیده و می تواند با استفاده از تکنیک حل مسأله در برخورد با مسائل زندگی موفق شود. به هر حال سؤال هایی که از طرف معلم مطرح می شود باید امید بخش، رشد دهنده و هدایت کننده باشد و فراگیر را به خود آگاهی برساند.